وصیت شهید تقی زاده
متن وصیتنامه
بارالها: حال که به من حقیر توفیق رادیی که به جبه بیام و با خصم کافر به ستیز درآیم لحظاتی پیش به آغاز عملیات نمانده است به من توفیق حرکت به سوی جهادی که که پر از معنویت است عنایت کن.
بار خدایا: در این لحظات، در این طلاتم فکری کمکمان کن که هر چه با اخلاصتر حرکت کنم.
خدایا: اگر مصلحت را نیستی که مرا بکش در راه خودت مرا بکش
خدایا: کمکم کن که برای تو جان بدهم نه برای غیر تو.
بار خدایا: اعتراف می کنم که من گناه کارم، در روز قیامت از من بازخواست ننمای.
« لاغفر لی ذنوبی کلها بحرمه محمدٍ و آل محمد (ص) »
پدر و مادر عزیزم: امیدوارم که مرا ببخشید و از خطاهایم در گذرید.
مادر عزیزم افتخار کن که فرزندت را در راه خدا و هدیه به اسلام دادی در این مدت ناچیز که در جبهه بودم پی به این نگکته برده ام و خیلی هم ایمان نسبت به آن دارم که شهادت نزدیکترین و سریع ترین راه تقرب به خدا می باشدبا ید از مظاهر دل فریب دنیا که بسیاری از پیشینیان را به ذلت در دنیا و عذاب سخت بعد از مرگشان کشانده است گذشت.
باید بدانیم که ما در این دنیا همچون مسافر هستیم که صبحگاهان باید مسافر خانه را ترک کرد.
مادرم: کاروانی در راه است به سوی زیارت کربلا، کاروانی عظیم با رهروانی صدیق با چشمانی گریان و دلی محکم و قوی و روحی بلند تاعرش مادرم دعا کن تا به کاروان برسم .
مادرم: جبهه بهشت من است آنجا مطلوب من است من باید بروم مادر جان به یادت هستم و می دانم که تو هم به یاد منی.
مادرم افتخار کن و بر خود ببال امّا مغرور نباش هرچه هستی در درون باش نه به ظاهر، عادی باش ولی در درونت سرافراز.
امّا عزیز را تنها نگذارید.
به امید پیروزی هر چه زود تر رزمندگان اسلام بر کفر جهانی.
«پایان»
27 شهریور سال1364
سلام
ممنون