در مطلب شناخت منزل و مقام شهدا از آیات و روایات در باب مقام و جایگاه شهدا مطالبی ذکر شد که هر قدر انسان بیشتر می خواند بیشتر متحیر میشود و درک این مطالب برایش سخت تر میشود.
آخر چگونه میشود که یک جوان دهاتی بی سواد مقام و درجه اش از صدها و بلکه هزاران عالم بالاتر میرود و به درجه پیغمبران بزرگ الهی از حضرت یونس(ع) گرفته تا حضرت موسی (ع) تنه میزند و خودنمایی می کند.
اما امروزه آن پیغمبرگونه ها در کنار ما هستند و ما بی تفاوت ازکنارشان عبور می کنیم.انگار نه انگار که چه گوهرهایی در کنار خود داریم.همیشه این مطلب را که کسی که از یه گوهری بهره منده قدرش رو نمی دونه ولی وقتی از دستش میده میفهمه چه گوهری رو از دست داده رو نمی فهمیدم.
چون همیشه این مطلب را برای سلامتی و این چیزها میزدن اما خوب به این قضیه بی تفاوتی ما نسبت به شهدای روستایمان نگاه می کنم میفهمم که زیاد بیراه هم نگفته اند.
ما در کتار ستارگانی هستیم که پشت سیاهی توهمات و خیالات ما پنهان شده و سو سوی نورش از دور به نظر می رسد و شاید اگر این توهمات را کنار بگذاریم به حقیقت اجرا پی خواهیم برد.
توهم این که این شهیدان هم مثل بقیه مردگان هستند و این شهیدان همان هایی هستند که ما تا دیروز توی روستا با او معاشرت داشتیم.و چیزی برتر از ما نداشتند.اما اگر ریز بررسی کنیم و بپرسیم قطعا برتری خاصی در هر کدام از آنها دیده میشود.
همه ما در کنار قبور امام زادگان حس عجیبی پیدا می کنیم و از آنها طلب شفاعت داریم در صورتی که در یک قدمی خود افرادی والا مقام تر از هر کدام از آن امام زادگان داریم.ما برای آن امام زادگان پول می دهیم و هدیه می دهیم اما به شهیدان که می رسد بخل و کینه و حسد تمام وجودمان را پر می کند و پر می شویم از توهمات تاریک خیالی ذهنمان که مانع از دیدن حقیقت و ستاره وجودی این شهیدان می شود.
بنابراین از این پس وقتی به حضور شهدا می رسیم باید خضوع و خشوع بیشتری داشته باشیم و سفره دلمان را برای آنها باز کنیم و از مشکلاتمان بگوییم و طلب شفاعت کنیم .وقتی از درب گلزار می شوید خود را در باب الجواد و باب الرضا بدانید و برای وارد شدن اجازه بگیرید در آن لحظه چشمتان را به گنبد طلایی مزار شهدا بیاندازید و سلامی دهید با اشک چشم تا اذن ورودتان امضا شود.بعد در گوشه گلزار بنشینید گویا در صحن گوهر شاد رو به گنبد نشسته اید و از شهدا در د دل کنید قطعا شنیده میشود چون که خداوند فرمود که آنها زنده اند و نزد خدا روزی می خورند.
بدانیم که کارهای بزرگی از دست این عزیزان برمی آید که می تواند سرنوشت ما اهالی شهید پرور را دگرگون و متحول کند.
