شهیدان چراغ های راه حقیقت اندشهیدان مأمن دل های خسته از زمانه پر از تاریکی هستند.یاد آنها تاریکی دل را به روشنایی سوق می دهد روح و روان انسان را آرام می کند.
هرساله در این ایام روستا دوباره داغدار عزیزانی میشود که با خون خود آرامش را به ما هدیه دادند و زود با دنیای زندگان خداحافظی کردند.در این ایام مراسمی برگزار میشود که با غبار رویی و سخنرانی و پذیرایی تمام میشود.البته تمام این کارها را خانواده های شهدا انجام می دهند.اما آیا این نحوه برگزاری سالگرد و یادواره دردی را دوا می کند؟آیا شهدا از وضعیت فکر و عقیده و رفتار ما راضی هستند؟آیا برای تسلی خاطر این از جان گذشتگان و پامال نشدن خون های پاکشان اقدام مفیدی شده است؟تا کی میخواهیم دراین فضای فتنه گون که تیرهای شیطانی قلب و فکر و روح جوانان و مردم را نشانه گرفته است دست روی دست بگذاریم خودمان را با این مراسمات فریب دهیم.
باید فکری کنیم بعد از بیست سال متوالی سالگرد و یادواره توخالی چه فایده و نصیبی به ما رسیده است باید به دنبال فضا دادن در گیر کردن و استفاده از جوانان درپی رشد انها حرکت کنیم.شاید مسولین متولی عقیدتی و سیاسی و فرهنگی به خواب زمستانی فرورفته اند.
اما ما مردم حماسه های دیروز و امروز هستیم ما تا برافراشته شدن پرچم اسلام در تمام جهان از حرکت نخواهیم ایستاد و از گذشته خود و اجدادمان عبرت می آموزیم با قدرت و قوت عمل می کنیم.
پی نوشت:مراسم سالگرد شهدای روستا با حضور جمعی از مسولین پنج شنبه96/11/20
