دوازدهم فروردین روزی است که همیشه مورد غفلت قرار میگیرد در صورتی که بسیار مهم است.همیشه ایام نوروز مخصوص کارهایی است که ما انجام می دهیم و همیشه این روز مهم تحت شعاع قرار میگیرد.
روز جمهوری اسلامی به این دلیل نامیده شده است که مردم ایران به پای صندوق ها آمدند و یک صدا به جمهوریت همراه با اسلام لبیک گفتند.این چنین حرکتی در هیچکدام از انقلاب های دیگر سابقه نداشته است.اما این مهم در ایران زنده و بالنده اتفاق افتاد و به تابلو افتخارات ما اضافه شد.
در این روز مردم ما همه دست به کار شدند و سرنوشتشان را به دست خود گرفتند و آن را رقم زدند.همه می دانیم که مردم ما هزاران سال است که تحت دستور پادشاه و خان ها بوده است که این فرهنگ ریشه ای هزار ساله دارد.مردم ما همیشه از فاصله طبقاتی و اشراف و نجیب زادگان رنج میبردند.اکثریتی رعیت عده ای بودند.
اما چه میشود که در این روز خجسته در بیدار شدن طبیعت از خواب زمستانی همه این زنجیرها گسسته میشود و بهاری پر از آزادی برای ما رقم میخورد.آزادی که البته بها و وظیفه سنگینی هم می طلبد.تا دیروز همیشه منتظر بودیم خان ها و پادشاهان و حاکمان برای ما تصمیم گیری کنند و شرایط بهتری را برای ما رقم بزنند. حال این راه را انتخاب کردیم که تک تک ما در سرنوشتمان دخیل هستیم و ما هستیم که تا تغییر نکنیم بهبودی حاصل نمیشود.
این روزها در این شرایط سخت اقتصادی خیلی ها منتظرند دوباره برایشان پادشاهی بیاید و همه کارها ها را اصلاح کند.و همیشه از جمهوری اسلامی هم همین انتظار را دارند مثلا این که گفته میشود رهبر باید همه کارها را درست کند جلوی دزدی ها را بگیرد و ...
اینها همه نشات گرفته از صبغه و ریشه فرهنگی ماست همیشه منتظریم دیگری بیاید و وضع خوب را برای ما رقم بزند در صورتی که آیه قرآن و روش تمام انسان های با ایمان و مصلح از امام علی (ع) گرفته تا گاندی تا رهبری همه این بوده و است که اصلاح را ابتدا از خود سپس به تمام اعضای جامعه سرایت دهندو همه مردم را به کمال برساند تا تغییر و وضع مناسب ماندگار باشد.
آری تک تک ما در ایجاد وضعیت فعلی در کشور ایران مسولیم شاید روزی ناصرالدین شاه و امیرکبیر مسول زمان خود بودند اما امروز همه ما مردم ایران چه زن و چه مرد در این امر دخیل هستیم.
امسال هم سال ویژه ایست زیرا که به تنها امید رهبری برای بهبود وضع موجود تبدیل شده ایم و حرکات تک تک ما ارزشمند و مهم به شمار می آید.
این حرف ها شاید در سطح خرد به کارهای ما در روستا بازگردد این روزها اگر خواهان روزهای بهتری برای روستای زیبایمان چنارناز هستیم همه باید دست به دست هم بدهیم.هر جا مشکلی میبینیم همه باید با هم برای حل آن تلاش کنیم.به هر نحو که میتوانیم شاید بتوانیم با سرمایه گذاری در روستا موثر باشیم و شاید خرید کردن از کارآفرینان و اهالی روستا و حتی فروش محصولات این عزیزان در شهر ها و مناطقی که حضور داریم.این ها همه کمک می کند که ما با دستان خود تغییر را ایجاد کنیم و روزهای بهتری برای خودمان بسازیم.
خلاصه این که اگر تنها نتیجه و ثمره انقلاب این باشد که امروز افرادی در یک روستای دور افتاده و محروم راه حل خروج از بن بست وضعیت خود را به دست پرتوان خود بداند تنها و تنها همین ثمره تا قیام قیامت برایش کافی است.
